اطلاعات مربوط به سرطان مثانه
سرطان مثانه چیست؟
سرطان مثانه، بر روی عضو توخالی گلابی شکلی به نام مثانه که در درون شکم قرار دارد، اثر می کند. کلیه ها ادرار تولید می کنند و ادرار از مثانه عبور می کند. هنگامی که مثانه پر شود، ادرار را از طریق مجرای پیشاب دفع می کند. سه لایه دیواره ماهیچه ای، مثانه را محاصره کرده است و به عمل دفع ادرار کمک می کند. در کل، عملکرد مثانه اهمیت بسزایی دارد و یاخته های سرطانی که به مثانه حمله می کنند، می توانند ناراحتی زیادی را ایجاد کنند.
طبق نظرات انجمن سرطان آمریکا، هر ساله در بیش از 68000 نفر آمریکایی، سرطان مثانه تشخیص داده می شود. موسسه ملی سرطان آمریکا مطرح می کند که این نوع سرطان در کشورهای صنعتی بیش از سایر کشورها بوجود می آید. مثلا شیوع سرطان مثانه در آسیا و آمریکای جنوبی، 70 درصد کمتر از ایالات متحده و کانادا است.
این سرطان می تواند به صورت تدریجی در هر مرحله ای از زندگی پیش بیاید.
انواع سرطان مثانه
سه نوع سرطان مثانه وجود دارد. هریک از این سه نوع در یاخته های متفاوتی از لایه مثانه شروع می شود.
Adenocarcinoma در یاخته های غده ای ممکنست این نوع از سرطان مثانه، سبب سوزش مثانه و یا عفونت شود و به تهاجم بپردازد.
آماس سرطانی یاخته Squamous که از یاخته های مسطح مثانه قطع می شود، ممکنست از یک عفونت مشابه با adenocarcinoma پیروی کند و اغلب از نوع تهاجمی است.
آماس سرطانی یاخته انتقالی که به عنوان urothelial شناخته می شود، بر لایه بافت در حاشیه داخلی مثانه اثر می گذارد.
آماس سرطانی یاخته کوچک نادرترین سرطان مثانه است و کمتر از یک درصد از موارد سرطان را در ایالات متحده شامل می شود.
احتمال ابتلاء به سرطان مثانه
طبق اعلام انستیتوی ملی سرطان آمریکا، سرطان مثانه هر ساله در آمریکا حدود 38000 مرد و 15000 زن را در سنین بالای 40 سال مبتلا می کند. این نوع سرطان، چهارمین سرطان شایع در بین مردان و هشتمین آن در بین زنان است. بررسی های انجام شده، عوامل زیر را برای احتمال ابتلاء به سرطان مثانه پیدا کرده اند:
مصرف دخانیات- مصرف دخانیات یک عامل عمده احتمال ابتلاء می باشد. سیگاری ها، دو یا سه برابر بیش از غیرسیگاری ها احتمال ابتلاء به سرطان مثانه را دارند. کسانی که پیپ و سیگار می کشند، احتمال ابتلاء بیشتری دارند.
مواد سرطان زا در محل کار- کارگران شاغل در صنایع لاستیک، مواد شیمیایی و چرم، احتمال ابتلاء دارند و نیز آرایشگرها، تراشکارها، کارگران صنایع فلزی، چاپگرها، کارگران نساجی و رانندگان کامیون.
آلودگی با بعضی انگل ها- آلودگی با برخی از انگل ها نیز احتمال ابتلاء به سرطان مثانه را افزایش می دهد. این انگل ها در مناطق گرمسیری شیوع دارند.
افراد سفید پوست، دو برابر بیشتر از آمریکایی های آفریقائی تبار و اسپانیولی ها، سرطان مثانه می گیرند. پایین ترین نرخ این سرطان، در بین آسیایی ها است. کسانی که در خانواده آنها شخص مبتلاء به این سرطان وجود دارد، بیشتر در معرض ابتلاء هستند. پژوهشگران سرگرم بررسی تغییرات ژنی هستند که ممکنست احتمال ابتلاء به سرطان مثانه را افزایش دهد. همچنین کسانی که قبلا این سرطان را گرفته اند، احتمال بیشتری برای ابتلاء مجدد به این بیماری را دارند.
پژوهشگران، اثر کلر موجود در آب را به مدت 25 سال بررسی کرده اند. تاکنون دلیلی پیدا نشده که آب مصرفی سبب ابتلاء به سرطان مثانه در مردم شود. مطالعات برای جواب دادن به این پرسش همچنان ادامه دارند. بعضی بررسی ها کشف کرده اند که ساخارین که یک قند مصنوعی است، سبب سرطان مثانه در بین حیوانات می شود؛ اما پژوهش ها ثابت نکرده اند که این ماده در انسان هم سبب سرطان مثانه شود.
دیواره مثانه با یاخته هایی پوشانده شده که یاخته های انتقالی نامیده می شوند (این ها یاخته هایی هستند که شکل آنها بستگی به این دارد که بافت کشیده شده باشد یا نه) و نیز با یاخته های پولکی شکل که یاخته های مسطحی هستند که مانند ماهی هایی در زیر میکروسکوپ می باشند. از آن گذشته، بیش از نود درصد از موارد سرطان مثانه در سلول های انتقالی آغاز می شوند. این نوع از سرطان مثانه، سرطان مثانه انتقالی نامیده می شود. حدود هشت درصد از بیماران دارای سرطان مثانه، سرطان از نوع پولکی دارند.
سرطانی که فقط در لایه مثانه است، سرطان مثانه سطحی نامیده می شود. ممکنست که پزشک، آماس سرطانی را در محل خود شناسایی کند و این در سرطانی است که فقط یاخته های آغازین را شامل شود و به بافت های مجاور سرایت نکند. این نوع از سرطان مثانه، اغلب پس از درمان، مجددا برمی گردد. اگر این مورد رخ دهد، بیماری اغلب به عنوان سرطان سطحی دیگری در مثانه تکرار می شود.
سرطانی که به عنوان یک تومور سطحی آغاز می شود، ممکنست از طریق جداره و در داخل دیواره ماهیچه ای مثانه رشد کند. این سرطان به عنوان سرطان مهاجم نامیده می شود. سرطان مهاجم از طریق دیواره مثانه، به بیرون مثانه گسترش می یابد. سپس ممکنست که در یک عضو نزدیک به مثانه مانند رحم و یا واژن (در زنان) و غده پروستات (در مردان) رشد کند و همچنین ممکنست به دیواره شکم هجوم ببرد.
هنگامی که سرطان مثانه به بیرون از مثانه گسترش می یابد، اغلب در غدد لنفاوی مجاور و یا دیگر اعضاء از قبیل ریه ها، کبد و استخوان ها، یاخته های سرطانی یافت می شوند
هنگامی که سرطان از محل اصل آن به بخش دیگری از بدن گسترش می یابد، تومور جدید همان نوع یاخته های غیر طبیعی را دارد و همان نام از تومور اولیه را نیز داراست. مثلا اگر سرطان مثانه به ریه ها سرایت کند، یاخته های سرطانی در ریه ها، واقعا همان یاخته های سرطان مثانه است. بیماری، سرطان مثانه جا بجا شده است و نه سرطان ریه و با آن مانند سرطان مثانه رفتار می شود و نه سرطان ریه. گاهی پزشکان تومور جدید را بیماری "دور" می نامند. .
تست ها، ابزارها و روش های تشخیص سرطان مثانه
آزمایش فیزیکی- ممکنست پزشک شما یک آزمایش فیزیکی انجام دهد و درباره سابقه سلامت شما و نیز خانواده تان، سوالاتی را بپرسد. در حین آزمایش، پزشک شکم و لگن شما را لمس خواهد کرد و یک آزمایش بر روی راست روده و یا واژن انجام خواهد داد.
آزمایش های ادرار- ممکنست پزشک شما دستور کنترل یاخته های سرطانی و یا کنتترل خون در ادرار را بدهد.
Pyelogram از نوع وریدی- در این روش، پزشک ماده ای رنگی به درون یک رگ خونی تزریق می کند. این سبب می شود که مثانه، کلیه ها و حالب، در پرتونگاری با اشعه ایکس قابل مشاهده باشند. ز
Cystoscopy- در این روش در حالی که شما در بیهوشی عمومی بسر می برید، پزشک یک لوله نورانی را از طریق مجرای پیشاب وارد می کند تا مثانه را بررسی کند. احتمال دارد که پزشک در این بررسی، یک نمونه بافت بردارد تا یاخته های سرطانی را چک کند. یک آزمایش دیگر، به تست یاخته شناسی برمی گردد. شبیه به کشت ادرار، در حین انجام Cystoscopy ، ادرار از مثانه گرفته می شود و برای انجام آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شود.
MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی)- این فناوری تصویربرداری، از امواج رادیو فرکانسی برای ایجاد تصاویر متقاطع از بدن استفاده می کند.
اولتراسوند- این فناوری از امواج صوتی برای تولید اکو از اعضاء و بافت های داخلی استفاده می کند. اکوهایی که توسط تومورها تولید می شوند، با اکوهای مربوط به بافت های سالم تفاوت دارند.
سی تی اسکن- در این اسکن از تصاویر متعدد پرتو ایکس استفاده می شود تا تصاویر دقیقی از اندام های دارای بافت نرم بدست آید.